top of page

Minerart project:

Μια πράξη πραγματικής πολιτικής αγάπης

Απρίλιος 2016

Εγκατάσταση. 
Διαστάσεις μεταβλητές [ενδεικτικά (7X2X2)m] 

Υλικά: Κοντέινερ, σκοτάδι, ήχος, μυρωδιά, ορυκτά και υγρό χώμα, ανακυκλώσιμα υλικά, φώτα νέον, σημείωμα, ασπρόμαυρη σχισμένη φωτογραφία βασίλισσας κολλημένη πάνω από την φωτογραφία Ινδής εργάτριας ορυχείων.
Ο ήχος είναι φτιαγμένος από εμένα. Με εγγραφή, επεξεργασία και μοντάζ χτυπημάτων σε λαμαρίνες και πέτρες. 
Σ’ αυτούς τους ήχους ενέπλεξα και την ντραμς (μόνο) από το κομμάτι take five (1959) του Dave Brubeck.

GR  

Ο κοινωνικοπολιτικός μονόδρομος του πλούτου και της φτώχιας μπορεί να βρει την αντιπροσωπευτικότερη μεταφορά του στην διαδρομή ενός πολύτιμου ορυκτού. Το έγκλειστο, σκοτεινό περιβάλλον του ορυχείου, η εκθαμβωτική λάμψη των ορυκτών και η προδιαγεγραμμένη πορεία των πολύτιμων λίθων από τα υπόγεια της κοινωνικής διαστρωμάτωσης στην υπέργεια κεφαλαιακή κυριαρχία, υπογραμμίζουν γλαφυρά τους στερεοτυπικά προκαθορισμένους άξονες της ζωής μας.

*Παραλλαγή της τελευταίας φράσης της παραγράφου:
 «Μετά από αυτή τη μεγάλη εποχή της βίας και των αντιφάσεων, του παγκόσμιου εμφυλίου πολέμου, της διαφθοράς της αυτοκρατορικής βιοεξουσίας και του ασταμάτητου μόχθου του βιοπολιτικού πλήθους, η εκπληκτική συσσώρευση παραπόνων και προτάσεων μεταρρύθμισης πρέπει, κάποια στιγμή, να μετασχηματιστεί σε ισχυρό γεγονός, σε ριζοσπαστική εξεγερτική διεκδίκηση. Μπορούμε εδώ και τώρα να αναγνωρίσουμε ότι ο χρόνος μοιράζεται ανάμεσα σε ένα παρόν που είναι ήδη νεκρό και ένα μέλλον που είναι ήδη ζωντανό –και η ανοιχτή άβυσσος ανάμεσά τους δε σταματά να μεγαλώνει. Όταν έρθει η στιγμή, ένα γεγονός θα μας σπρώξει σαν βέλος προς αυτό το ζωντανό μέλλον. Αυτή θα είναι η πραγματική πράξη πολιτικής αγάπης» (Hardt/Negri, Multitude, Penguin Books 2005: 358).

Το συνεργατικό αυτό project έγινε με την στήριξη του Πανεπιστημίου Αθηνών και έλαβε χώρα μέσα στο Μουσείο Ορυκτολογίας, του αντίστοιχου τμήματος, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.
Ο προαύλιος χώρος έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω μια σκέψη που είχα από καιρό. Να βάλω το έργο μου εκτός του μουσείου/εκθεσιακού χώρου.
Έτσι «έστησα» το κοντέινερ, που ήταν κομμάτι της εγκατάστασής μου και που μου παραχωρήθηκε εντελώς δωρεάν από την επιχείρηση “Mouzaliotis conteiners”, με την «χαρά» του «εξωθεσμικού κατορθώματος».

Φωτογραφίες και βίντεο του Βασίλη Μαντζούρη
bottom of page