Τι κρύβουν οι παρυφές της κοινωνίας; Εκεί άραγε αυτοαποκλείονται οι κοινωνικές εταιρότητες ή μήπως όχι;

Μήπως ο ξένος τελικά είναι ο διπλανός μας, μήπως ο εαυτός μας; Μήπως ο ξένος είναι ο αντιήρωας της σκληρής, συμβατικής καθημερινότητας που αποτάσσεται ένα χειραγωγημένο αξιακό σύστημα και μια επίπλαστη κανονικότητα που προοδευτικά οδηγεί σε ψευδαισθήσεις, ματαίωση και ψυχολογικά αδιέξοδα;

Στην έκθεση «Ο ξένος», που εκκινεί από το ομώνυμο βιβλίο του νομπελίστα συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ, πιστεύω πως εύστοχα αναδεικνύεται, ευρύ, το φάσμα της διαφορετικότητας που συνυφαίνει το πλαίσιο των κοινωνικά «ξένων», που συχνά βάλλονται μέσω της αμφισβήτησης, της κατάκρισης, της στοχοποίησης ακόμα και του κοινωνικού αποκλεισμού.

 

Προσωπικά με το έργο μου «Επιθυμία» εστιάζω στην υποκρισία και την καταπίεση των κοινωνικών συμβάσεων που αφορούν στην έμφυλη ταυτότητα.

Η Αμερικανίδα φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ αναφέροντας τον όρο «Η παράσταση του φύλου» προβάλει ως καταστατική βάση της «δημιουργίας» έμφυλης ταυτότητας την αποδοχή των χειραγωγημένων κοινωνικών στερεοτύπων που χαρακτηρίζουν το κάθε φύλο.

Επαναλαμβανόμενες κανονιστικές πρακτικές διαμορφώνουν την «πολιτική του φύλου» και πειθαναγκάζουν σε ταύτιση του βιολογικού με το κοινωνικό φύλο, αδιαφορώντας για την ατομική αυθεντικότητα και την προσωπική αλήθεια.