Επειδή θέλω να ξέρεις...

 

Αρχειακή εγκατάσταση (κατασκευή χώρου με γυψοσανίδες, σίδερα στήριξης, μεντεσέδες, πόρτες, ράφια, μαύρο χρώμα, 3 εστιακά φώτα, φωτιστικό δαπέδου, φωτογραφίες, συλλογή ανδρικών αντικειμένων, κλουβί, μαντίλι, καπνός/ μυρωδιά καπνού, καρέκλες, τραπέζι, τσάντα, πορτοφόλι , φωτογραφία με κορνίζα, γράμμα.

Εντός της εγκατάστασης ζωντανή δράση/καλλιτεχνική διαδραστικήεπιτέλεση (performance).

Διαστάσεις εγκατάστασης μεταβλητές: Ενδεικτικά (μήκος 6.25μ. Χ πλάτος 5μ. Χ ύψος 2.20μ.)

​

​

Το έργο κυρίως πραγματεύεται:

Το Μυστικό που κάποιες φορές γίνεται η σκιά μας, το τραύμα μας.

Τον άλλο εαυτό που μπορεί να κρύβουμε.

Την έκπληξη που περιμένει τους οικείους όταν συνειδητοποιήσουν το άγνωστο πρόσωπό μας, μια ξένη σ’ αυτούς πλευρά μας.

Το τουλάχιστον ένα τρωτό μας σημείο. Τη διαφορετικότητά μας. Τις κρυφές ίσως ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας.

Την αγωνία μιας απόφασης για το βήμα χωρίς επιστροφή. Τα όριά μας μεταξύ της αλήθειας και του ψέματος.

Αυτά όλα απαιτούν από μόνα τους «ησυχία» για να καταδηλωθούν. Μ’ αυτήν την «ησυχία» προσπαθώ να τα πλησιάσω.

Όταν θέλεις να εκδηλώσεις κάτι τέτοιο δεν μπορείς να το κάνεις με μια «τυμπανοκρουσία» (less is more).

Είναι αυτό που λεν οι Γάλλοι «Η μεγάλη στιγμή της μοναξιάς».

Εκτός από τα παραπάνω, επίσης πραγματεύεται:

Τη σεξουαλικότητα που εξακολουθεί, ανεξάρτητα από το τι λέμε ή τι κάνουμε, να είναι ένα κοινωνικό ταμπού. Έχουμε απελευθερώσει την επίφαση αλλά το ταμπού βρίσκεται στην ουσία, στο βάθος.

Προσπαθώ, μέσω του έργου, μια σύνδεση της σεξουαλικότητας με τον εσωτερικό κόσμο, με ευγένεια, διακριτικότητα, βαθύ συναισθηματισμό και σεβασμό του άλλου. Αυτά από μόνα τους συνιστούν αξίες σε αντίστιξη στις προκατασκευές με τις οποίες έχουμε γαλουχηθεί. Αυτό είναι το σημείο του «σοκ» που σε αιφνιδιάζει στο έργο.

Με το έργο αυτό προσδοκώ την ενσυναίσθηση (empathy) του άλλου και την ψυχική «συνάντησή του» μαζί μου· και, φυσικά, την ενδοσκόπηση και τον επανακαθορισμό.