​Η Θυσία

(το καταραμένο απόθεμα)*

 

​

Ένα ζώο θυσιάζεται. Το ένα μερίδιο, κόκαλα καμουφλαρισμένα με λίπος και το άλλο, το καλό, κρέας καμουφλαρισμένο με δέρμα. Ο Δίας, με ατομισμό, διαλέγει το πλούσιο λίπος ως το  καλύτερο κομμάτι γι’ αυτόν και τους θεούς και προτίθεται να «ρίξει» για πάντα τους θνητούς στη μοιρασιά. Εξαπατάται. Στην πραγματικότητα έχει διαλέξει τα κόκαλα. Ο δόλιος Προμηθέας αποκαλύπτεται, ξεφεύγει, ξανασφάλει, κλέβοντας αυτή τη φορά τη φωτιά, ενάντια στη θεϊκή βούληση και, εν τέλει, τιμωρείται σταυρωμένος στο βράχο, έρμαιο των πτηνών. Μαζί του τιμωρείται και το ανθρώπινο γένος, με θνητότητα και ανείπωτα δεινά που θα συνοδεύουν τα αγαθά.

 

Ο Προμηθέας, αρχέτυπο του εξεγερμένου επαναστάτη, ενάντια σε κάθε είδους δεσποτισμό, που εξαπατά προκειμένου να ευεργετήσει την ανθρωπότητα, ένας σύγχρονος Ρομπέν των δασών, ένας σύγχρονος Ρασκόλνικωφ. Ο ευεργέτης, που θυσιάζεται για την πρόοδο και τα πλούσια υλικά αγαθά του ανθρώπινου γένους, στέκει σε αντίστιξη με έναν άλλον επαναστάτη υπέρ της ανθρωπότητας αλλά κατά του πλούτου και της αλαζονείας. Έναν ταπεινό επαναστάτη, το Χριστό.

 

Και οι δύο έδωσαν δείγματα πορείας για την ανθρωπότητα. Ένα ορθολογικό, μακιαβελικό, τραχύ, τεχνοκρατικό, της προόδου και ένα πιο ταπεινό, φτωχό, πνευματικό και δίκαιο, της αγάπης.

 

Ανεξάρτητα προσέγγισης όμως, κοινό χαρακτηριστικό αυτού που εξεγείρεται και ευεργετεί το σύνολο, αποτελεί η αναπόδραστη έλευση του τέλους… Η εγκατάλειψή του, η μαρτυρική σταύρωση που του επιφυλάσσει η κρατούσα τάξη, προκειμένου να μην περάσει στο συλλογικό η δύναμη και ο πλούτος.

 

Τα όρια, το δίκιο, η τιμωρία, η θυσία. Από τη μία τα αγαθά, η γνώση, η πρόοδος. Από την άλλη η υπερβολή, η απληστία, ο δόλος. Συγκαιρινά, το «καταραμένο απόθεμα» είναι εκπεφρασμένο σε ανώνυμες καθημερινές ανθρωποθυσίες. ΘΥΣΙΑ, σήμερα, είναι αυτό που συμβαίνει ….. στους ανθρώπους των πολέμων, της τριτοκοσμικής φτώχιας, της προσφυγιάς, της σκληρής καθημερινότητας. Τον φρενήρη ρυθμό, συνυφαίνουν ο ανταγωνισμός και η τεχνολογία. Πως θα συλλάβουμε  αυτή τη στιγμή του συλλογικού εγκλωβισμού… Η ανθρωπότητα κοιτά κατάματα τα δεινά στο κοσμογονικό κουτί της Πανδώρας και απεγνωσμένα ελπίζει η πρόοδος, που τόσο προσδοκά, να φέρει ανθρωπιά και ισότητα ανακουφίζοντας τον πόνο των αδυνάτων.

 

*Δάνειο από τον τίτλο του βιβλίου του Georges Bataille,  ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΑΠΟΘΕΜΑ, εκδ.  Πραξις, Αθήνα, 1985

 

​

​

​

Postings

​

Its Only Arts «Προμηθέας 2.0»: Ομαδική εικαστική έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. ( Βίντεο )

YouTube: Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη Έκθεση Προμηθέας 2018

​